Jaką stosował Borowski? 

Specyfika literatury, która ukazała się po II wojnie światowej wymagała zmiany narracji. Tadeusz Borowski w swych opowiadaniach zrezygnował z wprowadzenia narratora trzecioosobowego i wszechwiedzącego. Narratorem jest Tadek (którego możemy utożsamiać z autorem), jeden z więźniów i vorarbaiter.

Poprzez wprowadzenie narratora-Tadka, mamy do czynienia z narracją pierwszoosobową, pamiętnikarską. Opowiada on o zdarzeniach, w których sam uczestniczył, był ich świadkiem, bądź ktoś mu o nich opowiedział. Specyfika narracji polega na tym, że Borowski opisując poszczególne sceny skupia się wyłącznie na jego przejawach zewnętrznych – na zachowaniach, gestach ludzi, odruchach. Nie wnika w ich psychikę. Ma to na celu zachowanie jak największego dystansu i obiektywizmu. Metodę tę nazywa się metodą behawiorystyczną.